Moje małe pisanie

Prezentujemy wiersze nadesłane na II Powiatowy Konkurs Recytatorski Poezji Lokalnych Twórców w zmienionej formule, pod hasłem: „Moje małe pisanie. Konkurs na wiersz”.
Na konkurs nadesłano 28 wierszy z 8 szkół podstawowych powiatu kępińskiego w dwóch kategoriach: klas IV-VI SP oraz VII-VIII SP A oto wiersze uczniów:

 

I miejsce

„Mecz”

Dziś murawa już skoszona,

Pięknie błyszczy, jest zielona!

Już kibice tu czekają,

Bo dziś chłopcy mecz zagrają.

Sędzia gwiżdże- zaczynamy

Zaraz piękny mecz zagramy.

Dużo podań jest z daleka,

Bramkarz już na piłkę czeka!

Zaraz rożny wykonamy

Jest podanie i… strzelamy!

Słychać krzyki, są i brawa

Świetna jest dziś tu zabawa.

Druga akcja- strzelam głową

Wygrywamy tak połową!

Druga połowa jest też nasza

To są gole pierwsza klasa!

To spotkanie wygrywamy

Pierwsze miejsce zapewniamy!

Trener jest zadowolony

Mecz dziś świetnie zakończony.

Wiktor, kl. IV SP

II miejsce

„Pracowity rolnik”

Jedzie dziadek na ciągniku

Wiezie gnój na rozrzutniku,

Chociaż jedzie tak z daleka

Długa droga go jeszcze czeka.

 

Będzie orał, będzie siał,

Żeby dużo zboża miał,

Musi karmić swe zwierzęta,

Aby ich mina była uśmiechniętą.

Minie lato, jesień, zima.

Wiosną praca się zaczyna,

Taką rolnik ma swą dolę,

musi wciąż uprawiać rolę.

Igor, kl. VI SP

 

II miejsce

„Życie moje życie”

Życie moje życie,

Dlaczego jesteś takie

Kręte i zawiłe?

Czasem dajesz dużo radości,

Innym znowu razem

Dużo smutku, trosk i złości.

Życie  moje życie,

Dlaczego raz wszystko mi się udaje,

A czasem mi nic nie wychodzi.

Jednak moje życie przyznaję,

że bardzo Cię kocham.

Taką filozofię wyznaję.

Życie moje życie,

Różną rozdzielasz dolę.

Boję się, że Cię nie zadowolę.

Niektórzy przez Ciebie zostają aktorami,

A czasem malarzami,

Którzy uśmiech na twarzach malują.

Kim zostać, sama jeszcze nie wiem:

Księgową czy informatykiem,

A może poetą lub muzykiem?

Życie moje życie,

Różnymi ścieżkami podążamy.

Czasem wspólnie, czasem osamotnieni

Różne nauki zbieramy.

Życie moje życie,

Jesteś zbyt krótkie,

By budzić się z żalami.

Czerpmy Cię garściami

I nie rozpatrujmy smutków i Żali.

Kiedy będzie trzeba,

Będę o ciebie walczyć pięściami.

Natalia, kl. VI SP

 

III miejsce

„Mój pupil”

Od dawna mam psa,

Co Reksio na imię ma.

Czarna jak węgiel ta moja psina

I nigdy o mnie nie zapomina,

Gdy wracam ze szkoły zmęczona,

Uśmiecham się na widok merdającego ogona.

Reksio lubi lizać i psocić też,

Nie zatrzyma go nawet jeż.

Jest szybki jak błyskawica

Nie umknie mu żadna kocica.

Kochamy naszego domowego pupila,

Z nim przyjemna jest każda chwila.

Magdalena, kl. IVSP

 

Wyróżnienie

„Dziwny sen”

Leżę sobie na tapczanie.

Zbiera mi się już na spanie.

Czytam sobie książkę.

Chyba mam gorączkę.

Widzę kółka, kropki, słyszę krzyki.

Pokazuję ludziom triki.

Już na miotle siedzę i czaruję…

O! nagle mój budzik wibruje.

 

To był  tylko dziwny sen.

W szkole czeka nowy dzień.

Emilia, klasa V

 

Wyróżnione wiersze uczniów klas VII-VIII SP

 

I miejsce

„Stodoła”

Na polu pełnym przestrzeni

Stoi stara, samotna Stodoła,

Cała z ciszy, pająków i słomy.

Jak starodawna księga,

Pełna tajemnic i wspomnień,

Wyciąga ku nam

Ramiona swojej mądrości.

Zaprasza na groźne,

Pokryte kurzem salony.

Człowieku, życiem strudzony,

Odpocznij w cieniu

Starej, samotnej Stodoły.

Marcel, kl. VII SP

 

II miejsce

„Mały wędrowiec”

Samotny Mały Książę,

Czego ci brakowało?

Co cię z domu wygnało ?

Co tobą kierowało?

Samotny mały wędrowcze,

planety odległe przemierzyłeś,

ludzkie charaktery  poznałeś

i co w tej podróży odkryłeś?

 

Że to, co na wyciągnięcie ręki,

Czasami tak daleko szukamy,

Że nie doceniamy tego,

Co już od dawno posiadamy.

Że przyjaźni możemy szukać

W najdalszych wszechświata stronach,

A ona bywa tak blisko,

Tylko przez nas niedostrzeżona.

Oliwia, klasa VII SP

 

II miejsce

„Pożegnanie”

Śmierć. Tak ciężko jest się z nią pogodzić.

Lecz prawda jest taka, że raz się ktoś rodzi,

A raz odchodzi.

Smutno, gdy umiera Ci ukochana istota,

Która dzień wcześniej szczekała na kota.

Jeszcze tydzień temu ciastko pilnowała,

Gdy wracałem z dworu zawsze mnie witała.

Nigdy nie zapomnę pieska kochanego,

A w mojej opinii- zawsze szczęśliwego.

Każdego dnia Lili mnie rozweselała i

-szczerze w to wierzę- stale mnie kochała.

Trzeba jednak przyznać- na każdego kiedyś przyjdzie czas

I nieważne czy szybciej spotka to mnie, czy was.

Dla mnie liczy się bardziej to, jak zostaniemy zapamiętani,

Więc od dziś starajmy się być lepsi dla siebie, dla taty, dla mamy.

Bo w moich oczach Lili się to właśnie czynić starała,

Wiec również dlatego zostaje tak godnie pożegnana.

Nikodem, kl. VII

 

 

III miejsce

„Uzależnienie”

Wiezienie wcale nie musi mieć krat,

By nie móc się z niego wydostać.

Wiezienie to może być twój dom,

W którym ciągle siedzisz przed laptopem.

Siedzisz tam,

Bo jesteś uzależniony od świata wirtualnego.

Media społecznościowe są dla Ciebie jak narkotyk.

Spróbuj uciec z wiezienia,

Które sam sobie stworzyłeś.

Uważaj, bo ono Cię zniszczy!

Zniszczy Ciebie i Twoje zdrowie psychiczne.

Świat zamknie się przed tobą,

Przez głupią grę, która przegrałeś z kolegą.

Spróbuj odkryć prawdziwe piękno świata.

Spróbuj, bo warto wreszcie z tym skończyć.

Życie jest piękne i radosne, gdy nie ma w nim uzależnień.

Wiktoria, klasa VII SP

 

III miejsce

„Jesień”

Jesień zbliża się wielkimi krokami,

A może już jest?

Poza tym jesień jest fajna.

Liście drżą na wietrze,

gdzie gałęzie tańczą,

jak wiatr im każe.

   Można się bawić liśćmi,

rzucać je wysoko w góry,

aby wiatr wywiewał daleko.

Jest tak wiele zabaw,

że nie sposób wymienić wszystkie.

Musicie koniecznie iść na dwór !

Nikola, klasa VII SP

 

Pozostałe wiersze uczniów klas IV-VI SP

„Matematyka”

Te całe ułamki i …te dzielenie

Aż…wstrzymuje westchnienie.

Głowa mi niedługo eksploduje

Tym dodawaniem i liczeniem.

Chociaż się tak skupiam

I próbuję nie używać kalkulatora

To i tak moja głowa nie chce ze mną współpracować!

Cały czas sięgam po gumkę

Kurcze! Niedługo w kartce zrobię dziurkę!

Ludzie ja tu zwariuję!

I tak pewnie dostanę tróję!

Amelia kl. VI SP

 

„Gdyby tak, a gdyby nie…”

Gdy odpowiesz „tak” to wiem… że się zgadzasz

Gdy odpowiesz „nie” to wiem… że zaprzeczyć chcesz.

Gdzieś na górze i na dole tam gdzie jestem i mnie nie ma…

W morzu, w rzece i jeziorze nikt Ci nie odpowie.

Kilka łez z nieba zdane same na siebie.

Wiatr, który sam po świecie się włóczy…

Mgła, która zakrywa kolorowe liście.

Odbicie w jesiennej kałuży.

Liście ogniem są pomalowane.

A lasy grzybami udekorowane.

 

Gdyby tak… a gdyby nie?

Czy chcę spotkać Cię?

Ciągle rozkojarzam się.

Aleksandra, kl. VI SP

 

„Szkolny dzwonek”

Idzie wrzesień, a wraz z wrześniem

Kolorowa polska jesień.

Ptaki do ciepłych krajów odlatują,

A wiewiórki orzechy przygotowują.

 

Książki do tornistra włóż,

Bo szkoła już tuż, tuż…

Gdy dzwonek zadzwoni,

Dzieci do nauki skłoni.

 

Szkoła to już nie są żarty,

Każdy uczeń do nauki zwarty.

Wróciły kartkówki i sprawdziany,

A czasem też i nagany.

 

W naszej szkole jak w rodzinie,

Nikt nie skarży, nikt nie bije.

Nasza szkoła fajna jest,

Każdy do niej wracać chce.

Zuzanna, kl. VI SP

 

„Jesień”

„Witaj, jesień!”

Złote liście w powietrzu tańczą i fruwają.

Czerwone liście się marszczą, bo humoru nie mają.

 

Witaj, jesień!

Błękitne niebo płacze, krople deszczu spadają.

Łyse drzewa krzyczą i zamierają.

 

Witaj, jesień!

Ptaki odlatują i lamentują.

Granatowe chmury słońce haftują.

Kądziela Milena, kl. IV SP

 

„W Akademii Pana Kleksa”

Ambroży Kleks dziwny był to człowiek,

Kolorowe włosy miał na głowie.

Czekoladowy surdut nosił,

I burych kolorów nie znosił.

 

Przez binokle wielkie obserwował dzieci

I cieszył się, że w akademii tak miło czas leci.

Brzechwie książka się bardzo udała,

Bo bohatera głównego ciekawego miała.

 

Dzieciom pan Kleks jest dobrze znany,

Bo wszyscy bardzo chętnie o nim czytamy.

Z Mateuszem świetnie sobie radę dawali,

Bo uczniów w akademii mało nie posiadali.

 

Wychowankowie na „A” mieli imiona

Na wzór swojego profesora- patrona.

Anatol, Alojzy, Antoni, Anastazy i Adaś

Te wszystkie imiona w całość raczą się składać.

 

Pan Ambroży wiedzy dużo miał

I swoich chłopców tym zarażał.

Na lekcje fleksografii chętnie przychodzili,

Leczenie chorych sprzętów bardzo lubili.

Ach, można by tak było opowiadać jeszcze długo,

Bo Pan Kleks przygód miał całe mnóstwo.

Polecam każdemu tę lekturę,

Bo z nią możecie zabić nudę.

Franciszek kl. VI

 

„Jeżyki”

Przyszło do nas 100 jeżyków.

Najkrótszą drogę wybrały,

Bo ze zmęczenia nóżki je bolały.

Gdy powiedziały: „Dajcie nam jeść”,

Dostały jabłuszko i cukiereczki też.

Zjadły, podziękowały i dalej pospacerowały.

Hanna, kl. IV SP

 

„Cztery pory roku”

Ziemia wokół Słońca się obraca,

Rok ma 365 dni,

A do tego jeszcze cztery pory roku:

Wiosna, lato, jesień, zima.

 

Wiosną ciepło i zielono jest.

O jak cudownie,

O jak pięknie!

Słoneczko łagodnie grzeje.

Wracają skrzydlate bociany na pola

I uśmiechów więcej na twarzach widzę

 

Latem są w końcu wakacje.

Chmur już nie widać,

A słońce mocno grzeje.

Wodą chlupać się chcemy,

A nasze ciała tylko czekają, by je opalać.

 

Jesienią jeszcze leciutko przebija się słońce,

Zapach traw i pszenicy czuć.

Z drzew już spadają liście zielone,

Wkoło czerwień, żółć i pomarańcz jest.

Zimą śniegu pełno jest.

Sanki, łyżwy, narty też czekają,

By wyciągnąć je..

Niedługo święta,

choinkę czuć,

cudowne prezenty,

sylwester będzie,

a o północy Nowy Rok

z radością będziemy witać.

Natalia ,kl. VISP

 

„Jesień”

Jesień piękne ma kolory.

Liść jest złoty lub czerwony

Drzewa mienią się w promieniach.

Ogród w bajkę się przemienia.

A gdy liście spadną z drzewa

Wten zaczyna się zabawa.

Co zagrabię wiatr rozwiewa.

Wracajcie liście na drzewa.

Julia. kl. V

 

„Wiosenny czas”

Wiosenny czas otula nas

W ciepłe poranki.

Ptaki śpiewają, kwiaty rozkwitają,

Rosną sasanki.

Dzieci biegają, motyle latają

Na zielonej trawie zające hasają.

Na błękitnym niebie,

Słońce jest dla ciebie.

Słoneczne promienie to

Nasze życzenie

Oskar kl. VI SP

 

„Uczucia”

Gdy  w oczach mych łza.

Gdy rzęska ma prosta jak w sercu strzała.

Miłość jedynie dla mnie zatrzymywała!

W oczach mych powódź niewielka,

Ale łza z policzka ciągle mnie nęka.

Chciałabym sen jak w bajce mieć,

Aby me łezki odłożył w deszcz.

Gdy odłożyłam me łezki precz,

Szczęście zawsze przy mnie jest.

Wiem, że smutek w roślinie zmienić listka nie wart.

Radość, miłość i szczęście- to tylko mój świat.

Amelia kl. VI

 

„Dzień Nauczyciela”

Dzień Nauczyciele to ważne święto. Więc dla nich

Zaśpiewajmy melodię wdzięczną.

Złóżmy im serdeczne życzenia zdrowia, szczęścia

I marzeń spełnienia.

Niech każdy dzień spędzony z uczniami w szkole będzie

Radością jak słońce wesołe.

Niech wiatr im sprzyja, deszcz nie pada, a burza omija.

Niech każdy uczeń darzy szacunkiem każdego Pana

I każda Panią, a praca w szkole będzie lekcją udaną.

Zuzanna ,klasa VI SP

 

Pozostałe wiersze uczniów klasy VII-VIII

„Miłość”

Miłość, czym jest?

Może to jakiś test?

Raz jest bardzo smutna,

I często okrutna.

Czasami radosna,

I piękna jak wiosna.

Jak często zdradliwa,

Tak bardzo wrażliwa.

To miłość, jest gorzka.

To ona, jest słodka.

Miłość bywa trudna.

Chociaż jest przecudna.

Sara, kl. VII SP

 

„Głębia”

Ludzie widzą w oceanie pojedyncze stworzenia

 postrzegając jedynie ogromną

przestrzeń wód

tymczasem kryje się w nim wiele tajemnic

fale odbijające się od brzegów

głębokie wody

gdzie niebezpieczeństwo wzrasta z dnia na dzień

w każdej chwili toczy się walka o życie lub śmierć

a niektórzy wciąż traktują ocean jak własność

śmietnik

Paulina, klasa VII SP

 

***

Dlaczego cisza tak głośno krzyczy?

Dlaczego samotność przeszywa mnie swym ciężkim głosem?

Serce na uratowanie liczy.

Czy muszę pojednać się z mym losem?

W myślach mych pełno goryczy,

Mocnym ciosem, niczym strumień bijący w dziczy,

Zaatakowało mnie życie swym zakosem.

Czy ktoś mnie wtajemniczy jak odnaleźć się mam

Pośród ludzi ogarniętych chaosem?

Sposób życia ich awanturniczy, wcale nie jedna się z mym losem.

Właśnie zrozumiałam, że tylko w samotności można być naprawdę sobą…

Tylko wciąż nie rozumiem po co i dlaczego ciągle

Czuję gorzkość… życia?

Martyna, kl. VIII SP

 

***

Często nieprzenikniona mgła zasłania świat a szafirowe, szkliste oczy rodzą słone strugi łez. Wzrok powoli zapada się w chłodzie a serce pogrąża w niedoli. Dystopia ogarnia rzeczywistość i spowija umysł szarą myślą o wszystkich tragediach i dramatach, które często nieuchwytnie dla oka, rozgrywają się wokół, powracając niczym niekończąca się nigdy sztuka teatralna.

Pomimo tak wszechobecnego w ludzkich dziejach mroku, można w nim ujrzeć przebijające się promienie słońca.

Czasem leżymy na trawie, słuchamy kojącego szumu płynącej nieopodal rzeki i oglądamy układające się do snu słońce. Trzymamy dłoń ukochanej osoby, która rozpala w naszej duszy płomień  szczęścia i daje nam poczucie bezpieczeństwa.

Pomimo mgły i ciemności, dostrzegamy wtedy na niebie gwiazdy, które połyskują w naszą stronę z uśmiechem lub dobrą nowiną, niczym lampiony, które napełniają nasze serca nadzieją.

Życie potrafi zaintrygować. Trzeba tylko nauczyć się dostrzegać jego piękno.

Wiktoria, klasa VIII SP

 

„Mały Książę”

Ruszam na spacer po mej planecie,

Ona jest mała, chyba to wiecie.

Spotykam różę, która narzeka,

siadam tuż obok, spokojnie czekam.

 

Zamykam oczy, wyruszam w drogę,

Tego, co wokół, pojąć nie mogę.

Są różni ludzie, różne planety,

Ale to nie mój świat- niestety

 

Rozum zasypia, serce się budzi.,

Wyciągam ręce, dotykam róży.

Znów jestem w domu,

Koniec podróży.

Filip, kl. VII SP

 

Wiersz na podstawie dramatu J. Słowackiego pt. ‘”Balladyna”

Były sobie siostry dwie.

Kirkor w nich zakochał się.

Nie mógł wybrać dziewczyny, wysłał je na maliny.

Która więcej przyniesie,

Z tą Kirkor ożeni się.

Balladyna zła była

I Alinę zabiła.

Dobro powraca na czas,

Balladynę piorun trzasł.

Zuzanna, kl. VII SP

 

‘”Covid-19”

Czas pandemii nadszedł już,

A więc wirus jest tu już.

O higienę trzeba dbać oraz tłumu unikać.

Obostrzeń się trzymajmy i na siebie uważajmy.

Noś maseczki, nie bądź głąb

Zakryj usta, nosek sprawnie.

Gdy o zdrowie swoje dbamy, toteż mało się zarażamy.

Jak swe dłonie myjesz sprawnie i dokładnie,

To koronawirus Cię tak prędko nie dopadnie.

Dezynfekuj wszystko wkoło i bakterii nie oszczędzaj,

Wnet ryzyko zarażenia covidem spadnie

I gospodarstwo nie upadnie.

Koronawirus to już nie przelewka.

Do zasad niektórzy się nie stosują,

Dlatego w szpitalu niedługo wylądują.

Covid wszędzie już grasuje

I bezbronnych ludzi wciąż atakuje.

A więc wniosek z tego taki:

„ Gdy obostrzeń się trzymamy, to znajomych nie zarażamy.”

Natalia, kl. VIII, SP

 

I to już wszystkie wiersze nadesłane na konkurs i ocenione. Gorąco zachęcamy wszystkich do lektury oraz do własnych prób pisarskich i podzielenia się swoimi pracami na łamach Bibliolandii.